Θεατρική Παράσταση με το "Πόρτο Μπουλούκι"

Η ερασιτεχνική θεατρική ομάδα "Πόρτο Μπουλούκι" στην οποία συμμετέχω ανέβασε την παράσταση "Σε Ελεύθερη Πτώση".





Σε Ελεύθερη Πτώση…

Πριν από έναν - ενάμιση χρόνο περίπου, μια ομάδα ατόμων με μεράκι και αγάπη για το θέατρο, προσπάθησε να αντιδράσει στον ζόφο των ημερών της κρίσης και των μνημονίων, μέσα από την διαδικασία ανάδειξης και παρουσίασης μιας θεατρικής παράστασης.

Κύριος εμπνευστής και “ψυχή” της ομάδας ήταν ο Σπύρος ο Δάσκαλος, μαζί με δυο τρία άλλα άτομα. Στην πορεία των πρώτων αναζητήσεων κάποιοι έφυγαν, κάποιοι άλλοι ήρθαν μέχρι που τελικά η ομάδα “έδεσε” και αποτέλεσε τον αρχικό πυρήνα.

Η δημιουργική δουλειά ξεκίνησε με την αναζήτηση των κειμένων, την σύνθεση και διδασκαλία τους. Προτάσεις υπήρξαν πολλές και ενδιαφέρουσες. Απ’ την ομάδα επιλέχτηκαν συγκεκριμένα τμήματα κειμένων και ιστοριών που θα “μετέφεραν” το μήνυμα στον θεατή. Ο κύριος σκοπός ήταν να παρουσιαστεί η ανθρωπιά που όλοι(;) έχουμε μέσα μας, ιδωμένη από δυο διαφορετικές πραγματικότητες που συνυπάρχουν γύρω μας: Ο άκρατος καταναλωτισμός, η υπεροψία, ο καλυμμένος με τον μανδύα του προοδευτικού συντηρητισμός και φασισμός (ο οποίος είναι περισσότερο τρόπος συμπεριφοράς και λιγότερο ιδεολογία), ή η ανούσια διασκέδαση, σε αντιδιαστολή με την μοναξιά, την απόγνωση, την εκμετάλλευση του “άλλου” ή του αδύνατου αλλά και το μεγαλείο αυτού μέσα στην δυστυχία του.

Η πρώτη πραγματικότητα εκφράστηκε μέσα από σειρά κομικοτραγικών αυτοτελών τμημάτων και η άλλη πραγματικότητα μέσα από σπονδυλωτή παρουσίαση της ζωής μιας Ουκρανής οικονομικής μετανάστριας που κατέληξε πόρνη. Όλα αυτά να συνδέονται με την προηγηθείσα ιστορία του Υποδιοικητή Μάρκος και τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον Φόβο διότι όπως ακούγεται και στο έργο: “Όλοι θα πρέπει να έχουμε κάτι μέσα μας, που να φοβόμαστε πως αν το χάσουμε, δεν θα ήμαστε πια... άνθρωποι”, και ο τρόπος αυτός είναι η Αγάπη (Ανθρωπιά), όπως εκφράζεται απ’ τον γέρο Αντόνιο προς τον Μάρκος “...κοιτάζοντας την καρδιά”. Οι δυο πραγματικότητες αντιδιαστέλλονται απ’ το δίπολο Φόβος - Ανθρωπιά τα οποία αλληλοσυνδέονται: Αντιμετωπίζεις τον Φόβο με την Ανθρωπιά και παράλληλα Φοβάσαι μην χάσεις την Ανθρωπιά...

Στην παράσταση συνδέονται έντεχνα όλα τα τμήματα του έργου με κατάλληλη μουσική υπόκρουση που υποδηλώνει την θεματολογία η οποία θα ακολουθήσει… Όλα τα άτομα της ομάδας ευρισκόμενα στην πραγματικότητα σε Ελεύθερη Πτώση αφέθηκαν να παρουσιάσουν το έργο δουλεύοντας συλλογικά, συντροφικά και με σεβασμό ο ένας απέναντι στον άλλον. Ο καθένας πάλεψε με τον εαυτόν του για να αποδώσει τον ρόλο του πάντα με σεβασμό στο κείμενο αλλά και μέσα απ’ την λειτουργία της ομάδας όπου στο τέλος αναδείχθηκαν νέοι τρόποι απόδοσης, νέες ανακαλύψεις και δυνατότητες που ήταν κρυμμένες.

Ατάκες που θα μείνουν αξέχαστες:
Άστο αυτό σε μένα… Δάσκαλος είμαι!
Άσε… έχω το πρόγραμμά μου!
Αντιδρούμε!
Όλο κάτι γίνεται και ...δεν βουλιάζουμε
Σ' αγαπώ, Σ' αγαπώ, Σ’ αγαπώωω
Αγαπητή μου!
Ανθρωπιά

Να είστε όλοι και πάντα καλά: Σπύρο, Μαριάννα, Σόνια, Άλκηστη, Κατερίνα, Φανή, Έβη, Τριαντάφυλλε, Σοφία, Ευαγγελία, Χρυσάνθη

Κώστας